In deze parochie, waar Math 36 jaar heeft gewerkt, wordt hij nog steeds op handen gedragen. De eerste tien jaar werkte hij samen met Peter Stevens en daarna ging hij alleen verder.

Math vertelt: “Als je Perus (spreek uit: peróes) zegt, zeg je São Paulo. En als je São Paulo zegt, zeg je Brazilië. Perus is een buitenwijk van São Paulo. Het ligt op zo’n 30 km van het centrum. Echt een uithoek, met niet zo’n goede verbindingswegen, ofschoon wel geasfalteerd. Het grote arbeidspunt was de cementfabriek van Abdallah. De arbeiders gingen dagelijks met de trein naar hun werk in het centrum van de stad. Die treinen waren overvol en het reizen naar en van het werk was dan ook geen pretje. In de cementfabriek werd echt onderbetaald voor zwaar werk. Dat leidde in 1966 tot een staking. Charles Knibbeler was net aangekomen en sprak nog geen twee woorden Portugees, maar hij ging wel voor in de Eucharistie aan de poort van de fabriek met de arbeiders om zich heen. Samen met Guilherme Kuijpers heeft hij het kleine kerkje (kapelletje) flink uitgebreid en er een echte parochiekerk van gemaakt. Oorspronkelijk was die wijk maar één parochie met zo’n 50.000 inwoners. Naast de liturgische zorg kwam de armenzorg op een plaats bovenaan. Mensen konden hulp komen vragen maar voordat er hulp geboden werd, werd er eerst een bezoek afgelegd aan de familie. Afhankelijk van de uitslag van dat bezoek werd er vervolgens gehandeld. Eén van de activiteiten was dagelijkse soep voor kinderen en de stichting van de crèche. Met de gemeente werd een contract afgesloten voor financiële ondersteuning. De Belgische zuster Louis-Marie Coulée (Fille de la Sagesse oftewel Dochter der Wijsheid) is er met hart en ziel gaan werken. Uiteindelijk spraken de kinderen meer Frans dan zij Portugees.

Een ander kenmerk was de ontwikkeling van basisgemeenschappen oftewel CEB’s (= Comunidade Eclesial de Base). Dat aantal is langzamerhand uitgegroeid tot 18 basisgemeenschappen. In enkele daarvan was een dusdanige godsdienstige geschiktheid aanwezig, dat er catechismusles gegeven werd en er liturgische diensten georganiseerd konden worden. In sommige daarvan gingen we eens per maand op bezoek voor de Eucharistieviering.

Na Charles Knibbeler en Guilherme Kuijpers heeft Peter Stevens het stokje overgenomen. En toen die in 1986 niet meer terugkwam van vakantie, ben ik verder gegaan. De huidige pastoor, Luciano Andreol (Italiaan), is meer gericht op liturgie dan het bevorderen van de basisgemeenschappen. Zo levert eenieder zijn eigen bijdrage aan parochie Santa Rosa de Lima.”